خاندان عصمت و طهارت(علیهم السّلام) در مجلس یزید(لعنه الله)(1)

مصایب اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السّلام) در شام بلا به برنیزه دیدن سرهای شهدا هنگام ورود به شهر شام و شادی مردم شام و طعنه های آنان منتهی نشد. طبق نقل کتب تاریخی و مقاتل، یزید(لعنه الله) علاوه بر اینکه روز اول صفر را که روز ورود خاندان وحی و سرهای مطهر شهدا(علیهم السّلام) به شهر شام و روز تجدید حزن و اندوه شیعیان است، روز عید اعلام کرد و اهل شام آراسته و با دف و چنگ برای تماشای محملهای بانوان که سرهای مطهر بین آنها حمل می شد به کوچه و بازار آمدند؛ دستور به آراستن کاخ خود داد و تاجی جواهر نشان بر سر نهاد بر تختی مرّصع تکیه زد، در اطراف تخت آن ملعون ازل و ابد امیران و اعیان و سفیران و شیوخ قریش بر کرسیهای زرّین و سیمین نشستند و پس از اینکه خاندان عصمت و طهارت (علیهم السّلام) را سه ساعت در درب مسجد جامع محل نگهداری اسیران و محل رفت و آمد و گرد آمدن مردم معطل نگاه داشته بود به کاخ خویش فراخواند.

1یم و از آنها خون می چكد انصاف داد. (و كار را یكسره كرد) آن شمشیر سر مردانى را می شكافت كه آن مردان براى ما بسى عزیز و گرامى بودند اگر چه نسبت به ما عاق (قاطع رحم) و ستمگر بوده.(49)

2. تفاخر نسلهای بعدی قاتلان حضرت امام حسین و شهدای دشت کربلا (علیهم السّلام) به عمل پدران خود

فرزندان آنانی ‏كه در قتل حضرت امام حسین (علیه السّلام) شرکت داشتند، در زمین شام هنوز مشهور هستند و (طبق آنچه در سال 665 به آن تصریح کرده است) عزیز و مكرم هستند. چنان ‏كه سادات بنى هاشم در میان شیعه عزیز و مکرم هستند. در میان آنان کسانی هستند که نامیده می شوند به نامهای:

بنو السراویل: فرزندان کسانی هستند که شلوار امام حسین به غارت برده بود.

و بنو السرج: فرزندان کسانی هستند که زین بر اسبها نهادند و سوار شدند و بر سینه امام مى ‏تاختند و استخوانهاى مباركش را مى ‏شكستند و آن اسبها را به مصر بردند و نعلها كندند و بر در خانه ‏ها كوفتند و این عادت میان ایشان باقى است.

و بنو اسنان: فرزندان کسانی هستند که سر حضرت امام حسین (علیه السّلام) را بر سر نیزه كردند.

و بنو الملح: فرزندان کسانی هستند که نمك بر سر حسین پاشیدند.

و بنو الطست: فرزندان کسانی هستند که تشت آورد و سر امام در آنجا نهادند.

و بنو القضیب: فرزندان کسانی هستند که قصب آورد كه تا یزید لعین بر ثنایاى امام حسین كه مقبل رسول بودى، ‏زدند.

و بنو الفروجى: فرزندان کسانی هستند که سر امام حسین (علیه السّلام) را در منطقه جیرون شام گرداندند.

و بنو المكبرى: فرزند کسانی هستند كه به دنبال سر امام حسین مى‏ رفتند و تكبیر مى‏ گفتند. یكى از شعرا این معنى را به نظم آورده است.

با سر بریده تو آمدند ای فرزند دختر محمد، درحالی که به خون آغشته شده بود.(50)

در ذخیره الدارین به گروه دیگری نیز به نام بنو الدرج» اشاره شده است:

وأمّا بنو الدرج: فأولاد الّذى ترك الرأس فی درج جیرون و هو باب من أبواب دمشق.»(51)

و اما بنو الدرج: فرزندان کسانی هستند که سر مبارک را در درج جیرون (یکی از بابهای دمشق است) نگاه داشتند.

در حدیثی حضرت امام علی بن موسی الرضا(علیه السّلام) با تصدیق قول حضرت امام صادق(علیه السّلام) درباره انتقام گرفتن حضرت بقیه الله الاعظم صاحب امان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) از خون حضرت اباعبدالله(علیه السّلام) از این نسلها و افرادی که راضی به کردار قاتلان حضرت سیدالشهدا(علیه السّلام) هستند؛ خبر می دهند:

حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ زِیَادِ بْنِ جَعْفَرٍ الْهَمَدَانِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَبْدِ السَّلَامِ بْنِ صَالِحٍ الْهَرَوِیِّ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی الْحَسَنِ عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا(ع) یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَا تَقُولُ فِی حَدِیثٍ رُوِیَ عَنِ الصَّادِقِ(ع) أَنَّهُ قَالَ إِذَا خَرَجَ الْقَائِمُ قَتَلَ ذَرَارِیَّ قَتَلَةِ الْحُسَیْنِ(ع) بِفِعَالِ آبَائِهَا فَقَالَ ع هُوَ كَذَلِكَ فَقُلْتُ فَقَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى‏ مَا مَعْنَاهُ فَقَالَ صَدَقَ اللَّهُ فِی جَمِیعِ أَقْوَالِهِ لَكِنَّ ذَرَارِیَّ قَتَلَةِ الْحُسَیْنِ یَرْضَوْنَ أَفْعَالَ آبَائِهِمْ وَ یَفْتَخِرُونَ بِهَا وَ مَنْ رَضِیَ شَیْئاً كَانَ كَمَنْ أَتَاهُ وَ لَوْ أَنَّ رَجُلًا قُتِلَ فِی الْمَشْرِقِ فَرَضِیَ بِقَتْلِهِ رَجُلٌ فِی الْمَغْرِبِ لَكَانَ الرَّاضِی عِنْدَ اللَّهِ شَرِیكَ الْقَاتِلِ وَ إِنَّمَا یَقْتُلُهُمُ الْقَائِمُ إِذَا خَرَجَ لِرِضَاهُمْ بِفِعْلِ آبَائِهِمْ قَالَ فَقُلْتُ لَهُ بِأَیِّ شَیْ‏ءٍ یَبْدَأُ الْقَائِمُ فِیهِمْ إِذَا قَامَ قَالَ یَبْدَأُ بِبَنِی شَیْبَةَ وَ یَقْطَعُ أَیْدِیَهُمْ لِأَنَّهُمْ سُرَّاقُ بَیْتِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَل‏.»(52)

احمد بن زیاد بن جعفر همدانی از علی بن ابراهیم از پدرش نقل می کند که عبدالسلام بن صالح هروی می گوید از حضرت امام رضا(علیه السّلام) پرسیدم كه حدیثى از حضرت صادق(علیه السّلام) روایت مى‏ كنند كه چون حضرت قائم(عجل الله تعالی فرجه الشریف) ظاهر شود، فرزندان كشندگان حسین را به سبب كردار پدران ایشان به قتل خواهد رسانید. حضرت فرمود: چنین است. راوى گفت: ایشان چه گناه دارند؟ حضرت فرمود: ایشان چون راضى‏ هستند و به كردار پدران خود فخر مى ‏نمایند براى این ایشان را مى ‏كشند و هر كه به كردار مردى راضى باشد چنان است كه آن كار را خود كرده است و اگر مردى كسى را در مشرق بكشد و مردى در مغرب به كرده او راضى شود هر آینه شریك او خواهد بود، پس به این سبب حضرت قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ایشان را مى ‏كشد كه به كردار پدران خود راضى‏ هستند.(53)

 ، اعلمی، 1402ق. /1982

شاخص‌های مکتب اخلاقی امام رضا

خاندان عصمت و طهارت(علیهم السّلام) در مجلس یزید(لعنه الله)(1)

دستاوردهای مهم دانشمندان مسلمان و اعتراف غرب به وامداری از جهان اسلام